ج. ميزان صدق ميهمان در وقت مخصوص است.(مسأله ١۵۶۶ رساله)

ج. اگر صدق نان خور پدر بکند، فطريه‌اش بر پدر است و در غير اين صورت بر عهده‌ى او نيست.

 ج. تحقّق افطار نزد ميزبان نه شرط است و نه موضوعيّت دارد؛ بلکه ملاک صدق ميهمان در وقت مخصوص است. پس اگر قبل از هلال شوّال با ورود بر او به قصد تناول غذا و نحو آن صدق ضيافت او نموده باشد، فطريه بر صاحب‌خانه است؛ اگرچه به عذرى تناول نکند.(مسأله ١۵۶۶ رساله).

ج. اگر حلال و حرام هر دو را دارد، به نيّت حلال، زکات فطره را بدهد و غير حلال را خودش به هر جور ممکن است تصفيه و تحليل کند، مثلاً اگر مورد تخميس است به جهت اختلاط با حرام، زکات فطره را هم جزو مجموع به حساب آورد.

ج. اگر چنين برنامه‌اى مستمر نبوده و نان‌خور يا ميهمان بر آن افراد صدق نکند، فطره آن‌ها بر هديه دهنده واجب نيست؛ هر چند با طعام او افطار کرده باشند.

ج. بر عهده‌ى ميزبان است.

ج. اگر به نيابت از طرف ميزبان دهد، از گردن او ساقط مى‌شود، (مسأله‌ى ١۵٧۵ رساله).

ج. خير، اگر صدق عيال يا ميهمانان نمى‌کند.

ج. منظور کسى است که خرج سال خود و خانواده‌اش را دارد؛ و کسى که فعلاً خرج سال را ندارد ولى به تدريج به دست مى‌آورد و مصرف مى‌کند، اگر غير از آن چه خرج مى‌کند، با قرض کردن و مانند آن بتواند زکات فطره را بدهد، به طورى که نظم امور او به هم نخورد و موجب خرج و اجحاف نباشد، بنابر احتياط واجب بايد زکات فطره را بدهد.

ج. بلى در صورت وجوب، هر کدام سهم خود را مى‌دهد.