ج. کفّاره بر خود فرزند است.

ج. آرى، بلکه اولويت هم دارد.

ج. بلى، اگر هر دو را نيّت کند.

ج. بايد روزه‌هاى قضا را بگيريد و هر کدام که سال بر آن گذشت، وقت آن وسيع است و فوريت ندارد.

ج. استيجار جايز است، ولى تبرّع در حکم روزه‌ى مستحبّى است، پس نمى‌تواند تبرّعا روزه را به جا آورد.

ج. قضا و کفاره‌ى عمدى دارد.

ج. بله، مى‌تواند.

ج. اگر عمدا نگرفتيد، قضا و کفاره‌ى عمدى و کفاره‌ى تأخير دارد در وقت تمکن؛ هر چند به تدريج تا آخر عمر بايد بگيرد و با عدم تمکن، بدليّت ١٨ روزه روزه عوض دو ماه روزه و نيز تصدّق (صدقه) به مقدار ممکن بدل ۶٠ اطعام ثابت است و پس از اين‌ها بدليّت استغفار است.

ج. اگر مميّز است و با اذن ولىّ او باشد و به اين که روزه‌ى صحيح مى‌گيرد اطمينان باشد، اشکال ندارد.

ج. به مقدار يقينى بايد انجام دهيد.