ج. اگر پوشش صدق نکند، صحيح نيست.

ج. تا ممکن است بايد آن خون و محل آلوده شدن به آن را کم کنند و همان‌طور نماز بخوانند.

ج. احتياطا بايد تطهير شود.

ج. چنان چه وقت دارد بايد با هر دو لباس نماز بخواند، ولى اگر وقت تنگ است، با هر کدام نماز بخواند کافى است.

ج. خير نمى‌توان.

ج. کراهت دارد و ثواب نماز را کم مى‌کند.

ج. اگر پوست پا و رنگ و شبح پيدا نباشد، اشکال ندارد.

ج. اگر از بواسيرى که دانه‌هاى آن بيرون نباشد، خونى به لباس يا بدن برسد، بنابر اظهر نمى‌تواند با آن نماز بخواند؛ مگر اين‌که مضطر و مجبور باشد با همين لباس يا بدن نماز بخواند يا براى شخص او آب کشيدن يا تعويض آن‌ها مشکل و سخت باشد. اما خون بواسيرى که دانه‌هاى آن بيرون است و يا اين‌که دانه‌هاى آن در داخل است، ولى مثل بواسيرى که در بيرون است، بدن يا لباسش را نجس مى‌کند، بدون اشکال نماز خواندن با آن جايز است.

ج. لازم نيست.

ج. به مقدار کمتر از پوشاننده عورت باشد.