ج. بله، مى‌توان. (مسأله ۶۴١ رساله).

ج. منظور يقين شخصى، اعمّ از اطمينان است ولى به وسوسه اعتنا نشود.

ج. نمازهايى را که اشتباها به نيّت ادا خوانده يا با خوف وقت با تيمم خوانده و بعد از وقت فهميده، قضا ندارد.

ج. نافله ظهر را پيش از اذان ظهر و بعد از آن که سايه به اندازه شاخص شد به اميد اين که الآن خواندن آن خوب باشد مى‌توان خواند ولى بنابر احتياط اگر قبل از ظهر مى‌خوانند نيّت ادا ننمايند و چنان چه کسى بخواهد نافله ظهر يا نافله عصر را بعد از وقت آن‌ها بخواند بهتر است بنابر اظهر نافله ظهر را بعد از نماز ظهر و نافله عصر را بعد از نماز عصر بخواند و بايد نيّت ادا و قضا نکند. (جهت اطلاع بيشتر به مسأله ۶۴١ و ۶۴٢ رساله مراجعه شود.

ج. ميزان احراز دخول وقت است.

ج. آن مکان‌هايى که شب و روز دارند، حکم آن معلوم است و آن جاهايى که شب و روز ندارند، مى‌توانند نزديک‌ترين مکان‌ها به آن جا که شب و روز دارند ملاک قرار داده و بر طبق آن نماز بخوانند.

ج. در شرايط معمولى نماز اوّل وقت افضل است و اگر مى‌تواند جمع بين هر دو کند.

ج. در نزد اينجانب با شب‌هاى ديگر تفاوتى ندارد و ميزان احراز طلوع فجر است.

ج. وقتى که ديگر کمتر از يک رکعت وقت دارد.

ج. در هر فصلى بايد وقت حقيقى در آن فصل را معين کنند.