ج. اگر غسل صحيح واقع شده و تفحّص محذورى ندارد، احتياطا تفحّص شود و جبيره زايد را بردارند.

ج. اگر پيش از دفن بفهمند، بايد آن را تطهير کنند. اگر پس از قراردادن در لحد باشد، بايد آن مقدار نجس را ببُرند. اگر پس از دفن کامل و پوشاندن قبر باشد، اگر ممکن باشد قبر را سوراخ کنند و آن قسمت را قيچى کرده و جدا کنند به طورى که نبش قبر نشود و اگر آن هم ممکن نشد، به گونه‌اى نبش کنند که هتک حرمت ميّت نشود. مانند اين که پرده يا خيمه‌اى قرار دهند و از پشت آن، قسمت نجس را ببرند. زيرا کفن کردن با پارچه‌ى ممنوع، مانند کفن نمودن با حرير است که بايد ملاحظه‌ى مرتبه‌ى هتک را بکنند که آيا نبش قبر هتک کمترى دارد يا باقى گزاردن کفن بر آن حالت.

ج. بنابر احتياط واجب، جايز نيست. (جهت اطلاع بيشتر به مسأله‌ى ۴٩۴ مراجعه شود.)

ج. اگر سه پارچه (لنگ، پيراهن، سرتاسرى) براى کفن ميسّر نشود، به هر کدام که ميسر باشد اکتفا مى‌شود، اگرچه اسم هيچ يک از اين سه پارچه بر او صدق نکند. بلکه اگر هيچ پارچه‌اى مقدور نشود و فقط مقدارى جهت پوشاندن عورتين موجود باشد، واجب است با آن، عورتين را بپوشانند.

ج. بنابر احتياط لنگ بايد از ناف تا زانو، اطراف بدن را بپوشاند و پيراهن بايد از سر شانه تا نصف ساق پا، تمام بدن را بپوشاند و درازاى سرتاسرى بايد به قدرى باشد که بستن دو سر آن ممکن باشد و پهناى آن بايد به اندازه‌اى باشد که يک طرف آن روى طرف ديگر بيايد.