ج. حد يأس در «قرشيه»، از هنگام ولادت تا تمام شدن شصت سال قمرى شرعى است، و قرشى کسى است که نسبت او به «نضر بن کنانه» برسد واز طرف پدر و مادر يا از طرف پدر به تنهايى باشد، واما از طرف مادر به تنهايى، کفايت نمى‌کند و از قرشيه در اين زمان غير از زنان هاشميه کسى معروف نيست، بلى قبيله‌اى که منسوب به قريش باشند اگر معلوم شود انتساب ايشان به «نضر بن کنانه»، در وجه تسميه، نيز همين حال را دارند.

ج. اگر مقدارى از وقت نماز گذشته که مى‌توانسته بر حسب حال خودش که مسافر بوده يا نبوده وضو و غسل (مثلاً جنابت) يا تيمم کند و نماز بخواند بايد آن نماز را قضا کند. اگرچه احتياط مستحب است که اگر وقت کافى براى ساير شرايط را نداشته اما مى‌توانسته با طهارت نماز بخواند آن نماز را قضا کند.

ج. سيده حساب نمى‌شود.

ج. بله، قضاى آن نماز بر او واجب است.

ج. پس از خروج اوّلين جزء بچه، نفاس است.

ج. قضاى نماز دوم واجب است.

ج. به قصد وظيفه‌ى فعليّه غسل کند، کافى است.

ج. بله نماز دوم صحيح است و نماز اوّل را هم بايد به جا آورد و اگر وقت گذشته، قضا نمايد.

ج. اگر شرايط را نداشته باشد خون حيض نيست و محکوم به خون زخم است، خصوصا اگر علامت آن را دارا باشد که خروج از طرف راست باشد همين طور اگر دو روز خون حيض ديد. و روز سوم به جهت اخراج رحم ديگر خون نديد، غسل حيض بر او واجب نيست.

ج. زن حامله وزنى که بچه شير مى‌دهد ممکن است حيض ببيند بنا بر اقوى ، ولى اگر بيست روز از ايام عادت ديرتر بود، احتياطا هم وظيفه حائض وهم مستحاضه را انجام دهد.