ج. اگر با اذن اوليا، آن‌ها را بردند و در حفظ آن‌ها هم تعدّى و تفريط نکرده‌اند، ضامن نيستند وگرنه ضامن هستند.

ج. هر چه بدون اجازه برمى‌داريد، حرام است و ضامن هستيد.

ج. احتياط در مصالحه‌ى به توزيع است و تعيين با قرعه هم ممکن است.

ج. بله، ضامن است.

ج. اگر تصادف قبل از تحويل به خريدار بوده و در نقل و انتقال مسبَّب از همين معامله براى تحويل تلف شده، احتياطا مصالحه کنند.

ج. اگر تا يک سال اعلان کرد و صاحب مال پيدا نشد، مى‌تواند از طرف صاحبش صدقه بدهد يا به عنوان امانت براى صاحبش نزد خود نگهدارى کند، يا به حاکم شرع بدهد يا براى خود بردارد و قصد کند که اگر صاحبش پيدا شد، عوض آن را به او بدهد.

ج. اگر به هيچ وجه به او دسترسى نداريد، بايد به مقدار ديه‌ى وارده با اجازه از حاکم شرع از طرف او ردّ مظالم دهيد، على الاحوط.

ج. اشکال ندارد.

ج. اگر سوار شدن ديگرى، سبب زيادتى خرج وسيله نشود و هيچ تأثيرى در سفر شغلى نداشته باشد، اين‌جا کشف رضايت مالک مى‌شود، يعنى در صورتى که بفهمند او مسافر سوار کرده راضى هستند.

ج. بايد به عنوان ردّ مظالم، مقدار اجره‌المثل استفاده‌ى از آن را با اجازه‌ى حاکم شرع صدقه دهد بنابر احتياط واجب.