گویا به‌کلی از «عینُ‌الله‌الناظِرَة» غافلیم!
اهل‌بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام بندگانی هستند که علم و صوابشان مُطرِد (فراگیر) است؛ یعنی با داشتن مقام عصمت نه خطا می‌کنند و نه خطیئه. امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف «عَيْنُ اللَّهِ النَّاظِرَةُ وَ أُذُنُهُ السَّامِعَةُ وَ لِسَانُهُ النَّاطِقُ فِي خَلْقِهِ وَ يَدُهُ الْمَبْسُوطَة؛ چشم بینا، گوش شنوا، زبان گویا و دست گشاده خداوند»۱ است و از اقوال، افعال، افکار و نیات ما اطلاع دارد؛ مع‌ذلک گویا ما ائمه علیهم‌السلام و به‌خصوص امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف را حاضر و ناظر نمی‌دانیم، بلکه گویا ـ مانند عامه ـ اصلاً زنده نمی‌دانیم و به‌کلی از آن حضرت غافل هستیم.
در محضر بهجت، ج۱، ص۲۲
- ۱. ر.ک: بحار‌الانوار، ج۲۶، ص۲۴۰؛ ج۴۰، ص۹۵؛ توحید صدوق، ص۱۶۷؛ معانی‌الاخبار، ص۱۶.
