و اما اخلاق ذمیمه (ناپسند)که بیماری روح از آنهاست، بازمی‏دارد آدمی را از رسیدن به لذات سعادت ابد و پادشاهی سرمد. و هر یک از آنها پرده‏ای است ظلمانی که مانع از «اشراقات» انوار الهیه و عایق(مانع)فیوضات‏ «نفحات» رحمانیه است. و مسامحه در معالجات آنها آدمی را به هلاکت دائمه و شقاوت ابدیه می‏رساند. و صحت ...

زنهار ای جان برادر! تا حدیث بیماری روح را سهل نگیری و معالجه آن را بازیچه نشماری و مفاسد اخلاق رذیله را اندک ندانی و صحت روح را به صحت بدن قیاس نکنی! و چگونه عاقل چنین قیاس کند و حال آنکه مقصود از صحت بدن از برای کسانی که از روح و صلاح و فساد آن فراموش کرده‏اند، نیست مگر زندگانی پنج روزه دنیا و زیست...

.. از برای انسان دو جنبه است: یکی جنبه «روحانیت» که مناسبت دارد ‌به سبب آن با ارواح طیبه و ملائکه مقدسه، و دیگری جنبه «جسمانیت» که مشابهت دارد به جهت آن با حیوانات، از بهائم و سباع. و به‌واسطه آن جزء جسمانی، چند روزی در این عالم حسی زیست می‏نماید و مُقام (اقامت) می‏کند....

... شناختن خود، موجب شوق به تحصیل کمالات و تهذیب اخلاق و باعث سعی در دفع «رذائل» می‏گردد؛ زیرا که آدمی بعد از آنکه خود را شناخت و دانست که حقیقت او «جوهری» است از «عالم ملکوت»، که به این عالم جسمانی آمده، باشد که به این فکر افتد که چنین جوهری شریف را عبث و بی‏فایده به این عالم نفرستاده‏اند، و این گو...

سؤال: اگر خانمی بخواهد کسب علم و معرفت کند، شما پیشنهاد می‌کنید از کجا شروع کند و چه کتاب‌هایی را برایش تدریس کنیم؟ حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: اول کتابی که انسان بتواند از آن استفاده معارف و اخلاق بکند، معراج‌السعادة ‌است، وقتی که عربیتش قدری کامل شد، جامع‌السعادة. وقتی که این حدّ را به آخر رساند، ...

طول اَمَل (آرزو) عبارت است از امیدهای بسیار در دنیا، و آرزوهای دراز، و توقع زندگانی دنیا، و بقای در آن... و سبب این صفت خبیثه، دو چیز است: یک جهل و نادانی است. چون جاهل، اعتماد می‌کند بر جوانی خود؛ و با وجود عهد شباب، مرگ خود را بعید می‌شمارد... و سبب دوم از برای طول اَمَل، محبت دنیای دنیّه (پست)، و...

طايفه هفتم (از طوایف اهل غرور): سلاطين و حکّام و صاحبان امرونهی  اند. و فريفتگان و مغرورين ايشان نيز بسيار است؛ و ليکن آنچه اکثر ايشان به آن فريب می  خورند، صفت عدالت و نيکنامی  است. بيان اين مطلب آن است که: عدالت، صفتی  است که به واسطه آن، سلاطين ذوی  الاقتدار بر يکديگر افتخار می  توانند نمود؛ چون ...

و جماعتی  ديگر [از صوفیان و درویشان اهل غرور] هستند که ايشان را «مَلاميه» (نام فرقه ای  از صوفيان) می  نامند، که اعمال قبيح را مرتکب می  گردند، و افعال شنيعه را به جا می  آورند؛ و چنان پندارند که اين، موجب رفع اخلاق ذميمه، و کسر هواوهوس نفسِ خبيثه است. و حال اينکه خود اين افعال، در شريعت مقدّسه، مذم...

طايفه ششم (از طوایف اهل غرور): اهل تصوّف و درويشان و فريفتگان اند. و مغرورين ايشان، از هر طايفه ای  بيشتر است. جمعی  از آنها صاحبان بوق و شاخ اند، که آنها را قلندران خوانند؛ که نه معنی  تصوّف را فهميده اند، و نه «هرّ را از برّ» (اصطلاحی  است که برای  فهماندن نادانی  کسی  به کار می  رود) شناخته اند، ...

و بعضی  [از اهل عبادتِ اهل غرور] در لباس و خوراک، به اندک چيزی  قناعت می  کنند؛ و از مسکن به مسجد يا مدرسه می  سازند؛ و گمان می  کنند که در زهد و ترک دنيا، به مرتبه کمال رسيده اند؛ و حال اينکه دلش از حبّ رياست، مملو، و طالب اشتهار به زهد و ترک دنياست. و معنی  «ترك الدّنيا للدّنيا» موافق حال او است. ...