ج. اگر از شب قبل از خوابيدن نيّت داشته، همان کافى است.

ج. روزه‌اش صحيح است و فرقى بين اقسام آن نيست.

ج. کسى که روزه‌ى قضا دارد، از او روزه‌ى مستحبى صحيح نيست؛ پس اگر قبل از زوال متوجه شد، مى‌تواند نيّت روزه‌ى واجب کند. بله، اگر در آخر شعبان به نيّت استحباب روزه گرفته، چنان چه در بين روز فهميد که رمضان است، بايد به رمضان عدول کند و تجديد نيّت براى آن مى‌کند؛ هر چند بعد از زوال باشد، بنابر احوط.

ج. اگر قصد قربت متمشّى شد ـ مثل اين که جاهل به مسأله بوده ـ اشکال ندارد و در صورت بطلان، نمى‌تواند افطار کند.

ج. بله، صحيح است.

ج. اشکالى ندارد.

ج. بله، مى‌شود.

ج. اگر باطل‌کنندهاى روزه به جا نياورده و يا با جنابت وارد صبح نشده باشد، مى‌تواند تا قبل از ظهر نيّت روزه استيجارى نمايد.

ج. صحيح نيست.

ج. مانعى ندارد.