ج. بلى، اطلاع مى‌دهد و آن‌ها که تکبير گفته‌اند فرادا مى‌شوند که مى‌توانند براى ملحق شدن به جماعت به نافله عدول کنند.

ج. مأموم اگر فهميد بايد حمد را بخواند و جماعت صحيح است و امام بعد از نماز سجده‌ى سهو به جا مى‌آورد؛ احتياطا.

ج. مأمومين نسبت به او وظيفه‌اى ندارند و همان مقدار باقى مانده از سوره را خود تدارک مى‌کنند.

ج. مانعى ندارد.

ج. مأمومين بايد رکوع را به جا آورند و نماز را فرادا بخوانند و امام اگر در سجده‌ى دوم فهميد، نمازش باطل است و اگر در سجده‌ى اوّل فهميد، بايد احتياطا نماز را با رکوع به جا آورد و باز نمازش را اعاده کند.

ج. نماز مأمومين باطل است؛ ولى امام بعد از نماز، قضاى سجده را با سجده‌ى سهو به جا مى‌آورد.

ج. در تحقق جماعت فقط کافى است که مأموم نيّت اقتدا داشته باشد وامامت براى امام معتبر نيست و بدون نيّت او، جماعت از طرفين منعقد مى‌شود و احکام آن از قبيل متابعت و شک جارى است، اما در استحقاق ثواب جماعت براى امام، بدون نيّت تامّل است و نيز در اين صورت احوط براى امام اين است که احکام جماعت را بر اين نماز جارى نکند.

ج. اگر مأمومين فهميده بودند که رکعت سوم است و تشهد و سلام داده‌اند، نمازشان باطل است، در غير اين صورت امام و مأموم پس از نماز و پيش از آن که عملى که باطل کننده‌ى نماز است انجام دهند بايد فورا مقدارى که فراموش کرده‌اند را به جا آورند.

ج. يعنى او را به عسر نيندازد.

ج. مأمومين نبايد آن سجده‌ى سوم را به جا آورند و امام بعد از نماز احتياطا سجده‌ى سهو را به جا مى‌آورد.