ج. ١ و ٢) گرفتن خورشيد و ماه، اگرچه مقدار کمى از آن‌ها گرفته شود و کسى هم از آن نترسد؛ ٣) زلزله، اگرچه کسى هم نترسد؛ ۴) رعد و برق، بادهاى سياه و سرخ و صيحه‌ى ترسناک و مانند اين‌ها که از آيات آسمانى و زمينى بوده و موجب ترس بيشتر مردم مى‌شود، بنابر اظهر.

ج. اگر به سبب گذاشتن موادّ منفجره باشد، نماز آيات واجب نمى‌شود.

ج. ظاهرا مى‌تواند.

ج. فوريّت دارد و هر وقت بخواند ادا است و اگر از روى نافرمانى به تأخير بيندازد، باز هم اداى آن واجب فورى است.

ج. براى هر يک، نماز آيات واجب مى‌شود.

ج. هر چه يقين دارد که بر او واجب بوده را بايد قضا کند و به جا آورد.

ج. اگر سبب حصول علم يا اطمينان شود، نماز آيات واجب مى‌شود.

ج. نماز آيات دو رکعت است و در هر رکعت پنج رکوع دارد و انسان بعد از نيت، بايد تکبير گفته و يک حمد و يک سوره تمام بخواند و به رکوع رود و سر از رکوع بردارد، دوباره يک حمد و يک سوره بخواند باز به رکوع رود تا پنج مرتبه و بعد از بلند شدن از رکوع پنجم دو سجده نمايد و برخيزد و رکعت دوم را هم مثل رکعت اوّل به جا آورد و تشهد بخواند و سلام دهد. (جهت توضيح بيشتر در اين رابطه به مسأله‌ى ١٢٢۶ رساله و بعد از آن رجوع شود.

ج. اگر علم يا اطمينان به وقوع زلزله پيدا کرده‌ايد، نماز آيات بر شما واجب است، هر چند مدتى از آن گذشته باشد.

ج. صورت‌هاى مختلف نماز آيات و مستحبات آن در مسأله‌هاى ١٢٢۵ تا ١٢٣٠ رساله ذکر شده، مراجعه شود.