شهادت[گواه] بر این مطلب غیر از قضیۀ‌ خود حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام که قباله است «جُعِلَ الشِّفَاءُ فِی تُرْبَتِهِ و [إجَابَةُ] الدُعَاءُ تَحْتَ قُبَّتِهِ، و الإمَامَةُ فِی ذُرِّیَّتِهِ»[١] ([به ازای قبول شهادت] شفا در تربتش و استجابت دعا در زیر قبه‌اش و امامت در نسلش قرار داده شد). لکن چیزی که هست،...

کاری که به عابس رحمه‌اللّه نسبت می‌دهند که در روز عاشورا در میدان جنگ، زره را انداخت و لخت شد، سهل است؛ [۱] زیرا تمام اصحاب و خود آن حضرت مُستَمیت[۲] بودند و می‌دانستند که کار تمام است و تنها مسئلۀ‌ مردن و شهادت در میان بود. عقلای عالم در چنین مواضعی از خواستۀ خود دست برمی‌دارند؛ یعنی یا تسلیم می‌شو...

حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام با اختیار خود، آن‌همه مصائب و شهادت و اسارت اهل‌وعیال خود را تحمل نمود؛ زیرا پیوسته و حتی در روز عاشورا بر آن حضرت عرضه می‌شد که یا نصر و پیروزی را انتخاب کنند یا لقاءالله‌ و معاهده و پیمانی را که با خدا بسته است‌؛ ولی ایشان با اختیار خود آن مقامات عالیه را انتخاب کردند.[۱...

حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام با اختیار خود، آن‌همه مصائب و شهادت و اسارت اهل‌وعیال خود را تحمل نمود؛ زیرا پیوسته و حتی در روز عاشورا بر آن حضرت عرضه می‏‌شد که یا نصر و پیروزی را انتخاب کنند یا لقاءالله‏ و معاهده و پیمانی را که با خدا بسته است‌؛ ولی ایشان با اختیار خود آن مقامات عالیه را انتخاب کردند....

کاری که به عابس۱ رحمه‌الله نسبت می‌دهند که در روز عاشورا در میدان جنگ، زره را انداخت و لخت شد۲ سهل است؛ زیرا تمام اصحاب و خود آن حضرت «مُسْتَمیت» و طالب مرگ و شهادت بودند و می‌دانستند که ک...