خدا رحمت کند علمای ما را که احتیاط میکردند و زود از مسئله خارج نمیشدند. آقا سید ابوالحسن اصفهانی رحمهالله در درس خارج فقه، چند روز معطل میشد و دنبال شواهد میگشت. گاهی یک هفته طول میداد، تا به جایی منتهی شود.
آقا ضیا عراقی و شیخ عبدالله گلپایگانی رحمهماالله از شاگردان مهم مرحوم آخوند خراسانی بودند. یکی از معاصرین از آقا ضیا نقل میکرد: به در خانه آقا شیخ عبدالله رفتم و مباحثه کردیم و او مرا محکوم کرد، جواب نداشتم، از خانه بیرون آمدم و دیدم جواب دارم، برگشتم، دوباره مباحثه شروع شد، باز بهکلی محکوم شدم و حق را به جانب او دیدم، باز بیرون آمدم و دیدم جواب دارم، دوباره به خانه مراجعت نمودم. و بدین ترتیب، سه بار مکرر نزد او رفتم و محکوم و مغلوب برگشتم.
انسان نباید زود قضاوت کند، دقت و تأمل کند، شاید یک کلمه از انسان فوت شود. بین وجوب و عدم وجوب از آسمان تا زمین فرق است.