مرحوم امام١ هم کم نظیر بود. ۹۶ سال عمر کرد، و انسانی بود که بدون ریاضت، مهذب بود. چنین انسانی که بدون ریاضت، آرام، ساکت و خیلی کم حرف باشد و به جا حرف بزند، بنده کم دیدهام. پدر مرحوم امام ده محرم را اطعام عمومی میکرد، فرزندان او بعد از برگشتن از نجف هم چند سال کار پدر را انجام دادند، ولی آخر آن را ترک کردند، با اینکه مرحوم امام در تمام وصیتنامههایش که در لاهیجان بود، به تشکیل چنین مجالس اطعام از ثُلث و خیرات وصیت کرده بود، پسر ایشان به نجف رفت ولی در آن جا کم اقامت نمود. فرماندار وقت بعد از فوت پدرش به آقازاده ایشان میگفت: لازم نیست شما به نجف بروید، همین اعتبار، بدون رفتن به نجف، برای شما محفوظ است.