خدا رحمت کند١ مرحوم فاضل قائنی صاحب این کتاب را! که پنجاه سال پیش در حیاط و صحن مسجد هندی در نجف اشرف، کتاب باب حادی عشر یا تجرید را برای گروهی از طلاب حدود ده الی پانزده نفر تدریس میکرد. دارای صدای جذاب و بلند بود، به گونهای که صدایش از دور شنیده میشد. ایشان با آقا شیخ محمد حسین تهرانی ملازم بودند، و به درس آقا سید ابوالحسن قدس سره هم میآمدند. روزی که بنده در درس آقا سید ابوالحسن قدس سره نبودم، اشکالی به مرحوم سید نموده و گفته بود: آقا! شما آن چه را که گفتم مس نکردهاید! سید در جواب فرموده بود: بله، «لا یمَسهُوآ إِلا الْمُطَهرُونَ »٢
جز پاک شدگان، آن را مس نمیکنند. اگر این سخن به شخص دیگری گفته میشد، شاید ناراحت میشد، ولی سید قدس سره فقط در جواب فرموده بود: بله، «لا یمَسهُوآ إِلا الْمُطَهرُونَ »