اگر به آن واسطه (امام عصر علیهالسلام) دسترسی داشتیم، در احکام فقهیه احتیاج به نظر نداشتیم؛ اما اکنون که به ایشان دسترسی نداریم، در همین تعلیمات و تعلمات حوزوی مطالبی است که نهایت ندارد. بااینوجود، با همین چیزهایی که در دسترس ماست و با آن وسائط به آن مطالب عالیه میرسیم. البته نه اینکه بهواسطه این علوم، غبیّای (احمق و نادان) را واجبالطاعة کنیم و عیب او را بپوشانیم و بهدروغ، از او تبلیغ و ترویج کنیم و امیرالمؤمنین علیهالسلام و واجبالطاعة را کنار بگذاریم و خانهنشین نماییم.