ای کاش بیشتر از این اشتباه نمیکردیم، و چاه محض را، راه محض نمیدیدیم و نمیرفتیم! حیوانات راه خود را میدانند، از همان راه که آمدهاند، بدون توقف و اشاره و پیش و پس و بدون انحراف، راه خود را طی میکنند و به مقصد میرسند، اما انسان که اشرف مخلوقات است، «بَلْ هُمْ أَضَل؛ بلکه آنان [از چارپایان] گمراهترند».١ برای او بدترین فحشها «خر» است، با اینکه افراد این حیوان در کنار هم راحت زندگی میکنند، اما افراد بشر، حاضر نیستند طوری زندگی کنند که مزاحمتی با هم نداشته باشند! اگر دین، خدا و شرع نباشد، عقل که هست، آیا درست است که سر سفره نعمتهای الهی بنشینیم و بدتر از چهارپایان به هم رحم نداشته باشیم و بگوییم: أَلْحُکمُ لِمَنْ غَلَبَ؟! (حکومت از آن کسی است که غلبه کند!) و بااینحال خود را اشرف مخلوقات بدانیم؛ یعنی اشرف و برتر از همه انسانها کسی است که تیر و تفنگ بیشتر، و چنگ و دندان تیزتر و قویتر داشته باشد، و کسی که دیگران را میکشد و نابود میکند و ابزار و وسایل کشتار جمعی بیشتر و قویتر در اختیار دارد، در دنیا آقاتر از همه است!
در محضر بهجت، ج۲، ص۲۱