حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
تا رابطه ما با ولیامر، امام زمان(عج) قوی نشود، کار ما درست نخواهد شد. و قوّت رابطه ما با ولیامر علیهالسلام هم در اصلاح نفس است.
فیضی از ورای سکوت، ص٦٥
...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
آن کسی، با حضرت مهدی عجلاللهتعالیفرجهالشریف دوستتر است که بعد از اتیان(انجام دادن) واجبات و ترک محرمات و طاعت خدا در واجبات و محرمات، برای او عجلاللهتعالیفرجهالشریف بیشتر دعا بکند. برای فرج او!
بشارت از حضرت حجت (عج)،ص٢٩۶
...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
هرچند حضرت حجت علیهالسلام از ما غایب و ما از فیض حضور آن حضرت محرومیم، ولی اعمال مطابق یا مخالف دفتر و راه و رسم آن حضرت را میدانیم؛ و اینکه آیا آن بزرگوار را با اعمال و رفتار خود خشنود میکنیم، و سلامی _ هر چند ضعیف _ خدمتش میفرستیم؛ و یا آن حضرت را با اعمال ناپسند، ...
آیتالله بهجت اعلیالله مقامهالشریف، همیشه خطرات آخرالزمان را گوشزد میکردند و میفرمودند:
«مهمتر از دعا برای تعجیل فرجِ حضرت مهدی عجلاللهتعالیفرجهالشریف، دعا برای بقای ایمان و ثبات قدم در عقیده و عدم انکار آن حضرت تا ظهور او میباشد».
همچنین حضرت آیتالله بهجت قدسسره، ساعتی از شب و ساعتی از...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
هر کس باید به فکر خود باشد و راهی برای ارتباط با حضرت حجت علیهالسلام و فَرَج شخصی خود پیدا کند، خواه ظهور و فرج آن حضرت دور باشد، یا نزدیک!
در محضر بهجت، ج٢، ص١٣٣
...
نهم ربیعالأول، آغاز ولایت و امامت حضرت مهدی علیهالسلام و روز شادی شیعیان است.
روزه روز دهم، به شکرانه ازدواج رسول خدا صلیاللهعلیهوآله با جناب خدیجه، عملی پسندیده است....
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
روایت دارد که در آخرالزمان همه هلاک میشوند، بهجز کسی که برای فرج دعا میکند. گویا همین دعا برای فرج، یک امیدواری است و یک ارتباط روحی با صاحب دعاست. همین، مرتبهای از فرج است.
گوهرهای حکیمانه، ص١١٥
...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
ما در دریای زندگی در معرض غرق شدن هستیم. دستگیری ولیّ خدا لازم است تا سالم به مقصد برسیم. باید به ولیعصر علیهالسلام استغاثه کنیم که مسیر را روشن سازد و ما را تا مقصد، همراه خود ببرد.
در محضر بهجت، ج١، ص٣١١
...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
او هزار سال است که زندانی است؛ لذا هرکس که برای حاجتی به مکان مقدسی مانند مسجد جمکران میرود، باید که اعظم حاجت نزد آن واسطهی فیض، یعنی فرج خود آن حضرت را از خدا بخواهد.
در محضر بهجت، ج2، ص118
...