در سال ۳۱۶ ه‍.ق. مذاهب اهل تسنن در چهار مذهب حصر شد؛ با اینکه سلفیون می‌گویند: از سال ۳۰۰ ه‍.ق. به بعد، بدعت است، نه قبل از آن! چطور شد از میان این‌همه بدعت، فقط بدعت چهار نفر (أئمه مذاهب اربعه) مقبول شد و مذهب جعفری غیرمقبول افتاد؟! در محضر بهجت، ج۲، ص۱۲۰ ...

در حدیثی، پیغمبراکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم فرمود: «یا علی، اگر بیم آن را نداشتم که مسلمانان درباره تو آن کنند که مسیحی‌ها درباره حضرت عیسی علیه‌السلام نمودند، درباه تو چیزی می‌گفتم که به هر کجا گذر کنی، از خاک کف پایت تبرک جویند». ...

باید همۀ ما متوجه و ملتفت باشیم که هدف از خلقت، عبودیت است برای همۀ بشر. باید بدانیم که این یک کلمه «إِلّا لِیَعْبُدُونِ»۱ معنایش این است که هرچه هست و نیست، در همین عبودیت خداست. هرچه هست و نیست، در تحصیل رضای خداست؛ در اعتقادات و در عملیات....

یکی از کسانی که به کلیسا رفته بود، توصیف می‌کرد که وقتی کشیش و به‌اصطلاح امام جماعت مسیحیان وارد کلیسا می‌شود، در برابر عکس مسیح علیه‌السلام تعظیم می‌کند، و قبل یا بعد از آن می‌نشیند، و لگن طلایی برای او می‌آوردند و او دست‌هایش را شست‌وشو می‌دهد؛ بعد بالای بلندی می‌ایستد و با حالت قیام، نماز را شروع...

«بادکوبه» اکنون به نام «باکو» مشهور است و از شهرهای کشور آذربایجان به‌شمار می‌آید. باکو پیش از رواج کمونیست و تسلط شوروی بر این شهر، یکی از شهرهای ایران و محل زندگی شیعیان بود و عالمانی بسیار از این شهر و شهرهای پیرامونش به ظهور رسیدند. شهری که اکنون تناسبی با گذشته خود ندارد و همین امر موجب حسرت شی...

می‌گویند حضرت رضا سلام‌الله‌علیه، از مریضی که محتضَر بوده، عیادت کرد. اطراف مریض، کسانی بودند که گریه می‌کردند. گریه می‌کردند که این [شخص]، دوست ما بود، آدم مؤمنی بود و... که دارد وفات می‌کند. حضرت لبخندی زد. آمدند بیرون. [به حضرت] عرض کردند: چه مناسبتی داشت [که] دوستانش همه گریه می‌کردند و شما لبخن...

روایت دارد: «هرکس که وفات می‌کند، چه مؤمن باشد و چه کافر باشد ـ این [مطلب] در روایت است و خیلی هم مناسبِ با اعتبار است۱ ـ می‌گوید: «ای‌کاش جلوتر۲ آمده بودم». مؤمن، مقاماتش را می‌بیند؛ اینجاست آقا؟! خوب نگاه کن!...

باید همۀ ما متوجه و ملتفت باشیم که هدف از خلقت، عبودیت است برای همۀ بشر. باید بدانیم که این یک کلمه «إِلّا لِیَعْبُدُونِ»۱، معنایش این است که هرچه هست و نیست، در همین عبودیت خداست. هرچه هست و نیست، در تحصیل رضای خداست؛ در اعتقادات و در عملیات....

در خلوتمان با خدا، تضرّعاتمان، توبه‌مان، نمازهایمان، عباداتمان، مخصوصاً [در] دعای شریف «عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفَاءُ»۱ اینها را بخوانیم [و] از خدا بخواهیم برساند صاحب کار [حضرت ولی‌عصر علیه‌السلام] را. با او باشیم. حالا هم اگر رساند که رساند؛ اگر نرساند، دور نرویم از او؛ از رضای او دور نروی...

آیا حال، که همه مسلمانان ـ چه شیعه و چه سنی ـ اعتقاداً و یا عملاً زعیم ندارند، نباید در کنار هم بنشینند و چاره‌اندیشی کنند؟! آیا نباید محافظت و مواظبت کنیم؟! ...