ج. تحصيل علم برايش جايز است، ولى بايد نفقه زن و فرزندانش را بدهد.

ج. بله، گناه‌کار و مديون است.

ج. اختيار با شما است.

ج. فقط در امر استمتاعات و خروج از منزل واجب است.

ج. اجازه همسر لازم نيست.

ج. نفقه‌ى زوجه و نيز اقارب مقدّم است. (به توضيح مذکور در مسأله‌ى ١٩٨٩ رساله رجوع شود.)

ج. اگر شوهر جهيزيه را تمليک او کرده، از باب رجوع در هبه جايز است، گر چه خلاف احتياط است.

ج. زنى که عقد دايم شده، نبايد بدون اجازه شوهر از خانه بيرون رود و بايد خود را براى هر لذتى که او مى‌خواهد تسليم نمايد و بدون عذر شرعى از نزديکى کردن او جلوگيرى نکند.

ج. در موردى که کمک او بر خروج صدق مى‌کند، شرعا مجاز نيستند.

ج. در هر موردى که مرتبط با حقوق او نيست، لازم نيست.