ج. جاهل مقصّر در حکم عامد است.

ج. بايد حمد و سوره را به قصد قربت بخواند و اگر بعدا بفهمد که امام در رکعت اوّل يا دوم بوده، نمازش صحيح است.

ج. اگر در عرف متشرّعه به واسطه‌ى فراوانى مخالفت با امام جماعت اقتدا باقى نباشد، محلّ احتياط است و در غير اين صورت برمى‌گردد و با امام رکوع مى‌کند.

ج. ادامه دهد و بعد از نماز احتياطا سجده‌ى سهو به جا آورد.

ج. موارد آن مختلف است. (به مسايل ١١٨٨ تا ١١٩٠ رساله رجوع شود.)

ج. بنابر اقوى نمازش صحيح است؛ ولى احتياط در اين است که اگر عذرى ندارد و مى‌خواهد قبل از امام سلام دهد، قصد انفراد کند. (مسأله‌ى ١١٨۶ رساله)

ج. اشکال ندارد.

ج. اگر مأموم عمدا پيش از امام عمدا هم سلام دهد، بنابر اقوى نمازش صحيح است؛ ولى احتياط در اين است که اگر عذرى ندارد و مى‌خواهد قبل از امام سلام دهد، قصد انفراد کند و مأموم بايد غير از آن چه در نماز خوانده مى‌شود مانند رکوع و سجود را با امام يا کمى بعد از امام به جا آورد و نبايد پيش از امام انجام دهد.

 ج. بنابر احتياط صف‌هاى بعدى پس از تکبيره‌الاحرام صف‌هاى جلويى، تکبيرة الاحرام بگويند.

ج. مکروه است مأموم ذکرهاى نماز را به گونه‌اى بگويد که امام بشنود.