ج. ظاهرا واجب نيست.

ج. خير، نمى‌توان.

ج. اگر محسوس باشند، سبب وجوب مى‌شوند.

ج. هر يک از رکوع‌هاى نماز آيات رکن است که اگر عمدا يا اشتباها کم يا زياد شود، نماز باطل است.

ج. چيزهايى که نماز آيات براى آن‌ها واجب است، در هر جايى اتفاق بيفتد،  فقط مردم همان جا بايد نماز آيات بخوانند، بر مردم جاهاى ديگر واجب نيست، اگرچه از توابع يکديگر و به يک اسم معروف باشند.

ج. اگر شک کند که در رکوع آخر رکعت اوّل است يا در رکوع اوّل رکعت دوم و فکرش به جايى نرسد، نماز باطل است، ولى اگر مثلاً شک کند که چهار رکوع انجام داده يا پنج رکوع، چنان چه هنوز به سجده نرفته، بايد رکوعى را که شک دارد به جا آورده يا نه، به جا آورد و اگر به سجده رفته، به شک خود اعتنا نکند.

ج. اگر احتمال مى‌دهد که بيدار مى‌شود، مى‌تواند بخوابد.

ج. اگر خواندن نماز آيات را به قدرى به تأخير بياندازد که خورشيد يا ماه شروع به بازشدن کند، بنابر احتياط واجب بايد نيّت ادا و قضا نکند ولى اگر بعد از بازشدن تمام آن، نماز بخواند، بايد نيّت قضا نمايد، و موقعى که زلزله و رعد و برق و مانند اين‌ها اتفاق مى‌افتد، انسان بايد فورا نماز آيات را بخواند و اگر نخواند، معصيت کرده و تا آخر عمر بر او واجب است و هر وقت بخواند ادا است.

ج. از وقتى که خورشيد يا ماه شروع به گرفتن مى‌کند، انسان بايد نماز آيات را بخواند و بايد به تأخير نيندازد که شروع به بازشدن بکند.

ج. بايد اوّل نماز يوميّه را بخواند.