ج. فقط مى‌تواند حقّ خود را به مسجد اختصاص دهد و بعد از وفات او حقّ بطون ديگر به حال خود باقى است و به هر حال وقف آن صحيح نيست.

ج. بايد حاکم شرع اجازه دهد ثمن و قيمت زمين را صدقه دهند، هر چند به اين‌که اهل خير آن را بخرند وپول آن را صدقه دهند تا نماز در آن جا جايز باشد و احتياط در اين است که پس از صدقه قيمت، صيغه‌ى وقف را مجددا بخوانند.

ج. پشت‌بام و سرداب و محراب بنابر اظهر جزو مسجد است، مگر اين که علم به خروج آن‌ها از مسجد حاصل شود.

ج. اگر در مسجد قديم قابل استفاده نباشد، انتقال عين آن وسايل يا بدل آن‌ها، اشکال ندارد.

ج. نقاشى و تصوير در مسجد مکروه است و عکس هم گرچه صورت سازى و مجسّمه سازى نيست، بلکه نگاه‌داشتن صورت در جايى است، ولى تصوير بر «عکس» هم صدق مى‌کند، پس ملحق نمودن آن به نقش و تصوير در کراهت، مبنى بر احتياط است.

ج. کراهت دارد.

ج. احتياط واجب آن است که طرف بيرون ديوار مسجد را هم نجس نکنند و اگر نجس شود، نجاستش را برطرف نمايند؛ مگر آن که واقف آن را جزو مسجد قرار نداده باشد.

ج. اگر سبب رونق و ترويج مذهب باطل آن‌ها نباشد، جايز است.

ج. اگر موضوع مصرف اوّلى منتفى شده است، بايد درآمد مذکور صرف در امور خير شود که اين مسجد هم از جمله امور برّ و نيک است و در غير اين صورت در همان مسجد اوّلى، در صورت ساختمانش مصرف گردد.

ج. در صورتى که با عدم تعويض از بين مى‌رود، جايز است.