«٩١۶» انسان باید نماز را با موالات بخواند، یعنی کارهای نماز مانند رکوع و سجود و تشهد را پشت سر هم به‌جا آورد و چیزهایی را که در نماز می‌خواند به‌طوری‌که معمول است پشت سر هم بخواند و اگر به‌قدری بین آنها فاصله بیندازد که نگویند نماز می‌خواند، نمازش باطل است.

«٩١٧» اگر در نماز سهواً بین حرف‌ها یا کلمات فاصله بیندازد و فاصله به‌قدری نباشد که صورت نماز از بین برود، چنانچه مشغول رکن بعد نشده باشد، باید آن حرف‌ها یا کلمات را به‌طور معمول بخواند و اگر مشغول رکن بعد شده باشد، نمازش صحیح است و احتیاط در این است که بدون عذر و سهو از پی‌درپی آوردن مسامحه نکند، اگرچه طوری نیست که موالات را به‌هم بزند.

«٩١٨» طول دادن رکوع و سجود و خواندن سوره‌های بزرگ، موالات را به‌هم نمی‌زند، مگر آن‌قدر طول بدهد که وقت نماز فوت شود. مثل عمداً خواندن سوره بزرگ در نماز صبح.