ج. اگر در ٣ ساعت باقى مانده از ٣ روز در باطن هم خون نداشته استحاضه است.

ج. مورد احتياط است (وظيفه مستحاضه را انجام دهد و کارهايى که بر حائض حرام است را ترک کند).

ج. دومى محکوم به استحاضه است.

ج. شش روز آن حيض است و بقيه استحاضه.

ج. ١) اگر مضطربه بيشتر از ده روز خون ببيند و همه خون‌هايى که ديده يک جور باشد، چنان‌چه عادت خويشان او مشخص است، آن مقدار را براى خون حيض و بقيه را استحاضه قرار مى‌دهد.

٢) مضطربه اگر بيشتر از ده روز خونى ببيند که چند روز آن نشانه حيض و چند روز ديگر آن نشانه استحاضه دارد، چنان‌چه خونى که نشانه حيض دارد کمتر از سه روز و بيشتر از ده روز نباشد، همه آن حيض است، و اگر خونى که نشانه حيض را دارد کمتر از سه روز باشد، بايد بنابر احتياط تا هفت روز را حيض قرار دهد.

ج. هر خونى که خانم‌ها قبل از بلوغ يا بعد از يائسگى مى‌بينند يا خونى که از ٣ روز کمتر ديده مى‌شود يا خونى که از ١٠ روز بيشتر مى‌شود (که در اين حالت مى‌تواند مقدارى حيض باشد که در احکام حيض گفته شده)، استحاضه است؛ در صورتى که خون زخم و خون نفاس نباشد.

ج. خون استحاضه يکى از خون‌هايى است که از زن خارج مى‌شود، اين خون اگر زياد باشد استحاضه کثيره و اگر کم باشد استحاضه قليله و در صورت بينابين [متوسط ]استحاضه متوسطه ناميده مى‌شود.

ج. استحاضه قليله آن است که خون در پنبه‌اى که زن داخل فرج مى‌نمايد نفوذ نکند و فقط روى آن آلوده شود.

ج. استحاضه متوسطه آن است که خون در پنبه‌اى که زن داخل مهبل مى‌نمايد، نفوذ مى‌کند، اما از پنبه به دستمال جارى نمى‌شود.

ج. استحاضه کثيره آن است که خون علاوه بر نفوذ در پنبه‌اى که زن داخل مهبل مى‌نمايد از آن بگذرد و به دستمال هم برسد.