ج. بايد زيارت عاشورا را با صد لعن و صد سلام بخواند.

ج. از آن جهت که سبب واجب نمودن امور غيرواجب براى انسان مى‌گردد، کراهت دارد و منافاتى با رجحان و استحباب آن از جهات ديگر ندارد، به نحوى که در جاى خود توضيح داده شده است.

ج. در فرض مزبور، نذر به روزه تعلّق گرفته است و بايد روزه بگيرد و اگر روزه نگرفت، از نذر تخلّف نموده و کفاره دارد.

ج. به مسأله‌ى ٢١٣٧ و ٢١٢١ رساله رجوع شود.

ج. اگر از عين مال نامشروع باشد، استفاده از آن جايز نيست.

ج. مباشرت لازم است، مگر اين که نذر به گونه‌اى باشد که شامل استيجار و استنابه و قبول از متبرّع باشد.

ج. بنابر احتياط واجب بايد اذن بگيرد؛ ولى بدون اذن هم وضعا عهد را بايد منعقد به حساب آورد.

ج. اگر در نذرش متعيّن بوده است که آيه‌الکرسى همان آيه‌ى اوّل از «اللّه‌ لا اله الاّ هو الحىّ القيّوم» تا «و هو العلى العظيم» است، تا همين‌جا کفايت مى‌کند و در غير اين صورت، احتياطا تا آخر بخواند.

ج. نذر کافر منعقد نمى‌شود.

ج. خير، بايد طبق نذر عمل شود.