ج. نمى‌تواند معتکف شود و ثواب اعتکاف هم نمى‌برد.

ج. زمان نيّت اعتکاف اوّل طلوع فجر روز اوّل است و از اوّل شب هم مى‌تواند نيت کند؛ بلکه نيّت از شب موافق احتياط مستحبى است و اگر اعتکافش بيش از سه روز است، از همان وقت نيّت را شروع مى‌کند.

ج. اجازه از فرد اوّل لازم است و در صورتى که او را از آن مکان رانده و وى از آن‌جا اعراض کرده و به جاى ديگر رفته، بنابر اقوى اعتکاف او صحيح است، هم‌چنين اگر به جاى ديگر نرفته؛ ولى مکان منحصر در اين جاى غصب شده نيست که در اين صورت نيز اعتکاف صحيح مى‌باشد؛ اما اگر امکان اعتکاف منحصر در مکان غصب شده باشد و آن فرد نيز از آن مکان اعراض ننموده باشد، اعتکاف باطل است.

ج. اگر نذر يک ماه بين الهلالين کرده است، پى در پى بودن واجب است و در غير اين صورت مى‌تواند متفرق معتکف شود؛ يعنى سه روز سه روز معتکف شود تا سى روز.

ج. اگر برايش ضرر نداشته باشد، اشکال ندارد.

ج. اگر به قصد انجام وظيفه فعلى بوده است، صحيح است.

ج. معتکف مى‌تواند براى اداى شهادت، تشييع جنازه، نماز جماعت، ضروريات عرفى يا شرعى، واجب يا مستحب خارج شود، به شرط اکتفا به قدر ضرورت و عدم فصل طولانى که به اعتکاف اخلال وارد سازد. و ضابطه آن هر چيزى است که خروج براى آن عقلاً يا شرعا يا عادةً لازم بوده و از امور واجب يا راجح باشد، چه امور دنيايى يا آخرتى، چه در ترک آن ضرر متوجه او بشود يا نه.

ج. قضا بر او واجب است.

ج. ظاهر، وجوب قضاى روزه است، اگر به غير اعتکاف واجب شده است و هم‌چنين وجوب قضاى روزه و اعتکاف است اگر روزه در حال اعتکاف را نذر کرده بود و تمکن از قضا داشته و انجام نداده تا مرده است. اما اگر روزه براى اعتکاف واجب شده، پس وجوب قضاى آن بر ولى محل اشکال است.

ج. اگر بتواند در آن سفر روزه بگيرد، اعتکاف او صحيح است.