ج. فرقى نمى‌کند.

ج. سهوا اشکال ندارد و هم چنين عمدا اگر به قصد مطلق ذکر باشد، اشکال ندارد؛ ولى عمدا به قصد ذکر خاصّ جا به جا نگويد.

ج. اگر به آن اکتفا کند يا به قصد خصوصيت باشد، نمازش باطل مى‌شود.

ج. بايد به چيزى تکيه دهد و رکوع کند، و اگر موقعى هم که تکيه داده نتواند به طور معمول رکوع کند، بايد به هر اندازه مى‌تواند خم شود و اگر به هيچ صورتى نتواند خم شود، بايد با سر اشاره نمايد. (جهت اطلاع بيشتر به مسأله ٨۴٨ رساله رجوع شود).

ج. جايز است.

ج. خير.

ج. چون ضرورت است، مانعى ندارد.

ج. براى حيلولة (ايجاد فاصله و مانع) است به نحو مذکور در محل خود ـ مثل عروه و غير آن ـ . (رجوع شود به عروة الوثقى، بحث مکان‌هاى مکروه، مسأله‌ى ٣).

ج. لازم است سجده کنند.

ج. اگر چرت در حدّ ابطال وضو بوده و يا طولانى بوده، احتياطا نماز را اعاده کند و در غير اين صورت تشهّد و سلام را بگويد و نماز او صحيح است.