ج. کسى که ماهى را صيد مى‌کند، لازم نيست مسلمان باشد و در موقع صيد، نام خدا را ببرد، ولى مسلمان بايد بداند يا اطمينان داشته باشد که آن را زنده گرفته‌اند و در خارج آب مرده است و ماهى مرده‌اى که معلوم نيست آن را زنده از آب گرفته‌اند يا مرده، چنان‌چه در دست مسلمان باشد، حلال است؛ و اگر در دست کافر باشد، اگرچه بگويد آن را زنده گرفته‌ام حرام مى‌باشد، مگر آن که از حرف او يا از راه ديگر علم يا اطمينان حاصل شود.

ج. اگر از کشورهاى غير اسلامى وارد مى‌شوند، محکوم به عدم تذکيه است.

ج. با اجازه مالکين آن‌ها، جايز است.

ج. اگر مسلمان باشد، پاک است.

ج. صحيح است ـ يعنى قضا ندارد ـ ولى مقبول نيست، يعنى ثواب مترقب را ندارد.

ج. چنان چه ماهى در آب بميرد، حرام است.

ج. با علم به نجس شدن به سبب تماس بايد اجتناب شود.

ج. اگر طبعِ متعارف مردم از آن متنفر نبوده و يا اجزاى حرام در آن نباشد، جايز است.

ج. تکليفا آن غذا حلال است.

ج. تا انحصار و ضرورت معالجه در نوشيدن آن نباشد، حرام است.