رسم است که فقها و مراجع، احتیاطات خود را به «اَلأعْلَمُ فَالأعْلَم» ارجاع میدهند، ولی مرحوم آقا میرزا محمدتقی رحمهالله زیاد ارجاع میدادند، نه به یک فرد و دو فرد؛ زیرا خودشان بسیار احتیاطی بودند و نمیتوانستند در مسائل به یک طرف فتوا دهند، ناچار به سایر فقهای عصر خود در بلاد ارجاع میدادند و اهل «اَلأعْلَمُ فَالأعْلَم» نبودند؛ لذا به هرکدام از فقها که در نزد ایشان با بیّنه شرعی ثابت میشد که مجتهد عادل است، ارجاع میدادند، و اگر اجتهاد و عدالت شخصی به بیّنه ثابت نمیشد، به او ارجاع نمیدادند؛ هر چند به علمیت و اجتهاد معروف و بلکه اعرف از دیگران بود؛ زیرا معروفیت به اجتهاد، اعم از اجتهاد با عدالت است.