اعمال لیلةالرغائب

پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم دربارۀ فضایل ماه رجب، می‌فرماید:
لیکن از شب جمعۀ اول این ماه غفلت مورزید، زیرا این شب، شبی است که فرشتگان آن را لیلة‌الرغائب (‌شب دست‌یافتن به امور مورد رغبت و علاقه‌) می‌نامند؛ زیرا زمانی که یک‌سوم از شب جمعه اول این ماه سپری می‌شود، هیچ فرشته‌ای در آسمان‌ها و زمین باقی نمی‌ماند، مگر آنکه در کعبه و پیرامون آن گرد می‌آیند و خداوند بر آنان اشراف نموده و نظر افکنده و به آنها می‌گوید: ای فرشتگان من، هر حاجتی دارید از من بخواهید. فرشتگان می‌گویند: پروردگارا، حاجت ما از تو این است که روزه‌داران ماه رجب را بیامرزی. خداوند متعال می‌فرماید: چنین کردم.

رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم در ادامه فرمود: هر کس پنجشنبۀ اول ماه رجب را روزه بگیرد و بین نماز مغرب و عشا ١٢ رکعت نماز ٢ رکعتی که در هر رکعت یک بار سورۀ «فاتحة‌الکتاب» و ٣ بار سورۀ «انا انزلناه فی لیلة القدر» و ١٢ بار سورۀ «قل هو الله احد» بخواند و بعد از نماز، ٧٠ بار به این صورت «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ [الْهَاشِمِيِ‏] وَ عَلَى آلِه‏»؛ (خداوندا بر محمد،‌پیامبر امی [هاشمی و بر] خاندان او درود فرست) بر من صلوات بفرستند، سپس به سجده برود و در سجده ٧٠ بار بگوید: «سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلَائِكَةِ وَ الرُّوحِ»؛ (بسیار پاک و منزه باد خداوندی که پروردگار فرشتگان و روح است)، آنگاه سر از سجده بر دارد و بگوید: «رَبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ وَ تَجَاوَزْ عَمَّا تَعْلَمُ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَلِيُّ الْأَعْظَمُ»؛ (پروردگارا، مرا بیامرز و بر من رحم کن و از آنچه آگاهی درگذر، به‌راستی که تو بلند پایه و بزرگ‌ترین هستی.) بعد دوباره سجده کند و ذکری را که در سجدۀ اول گذشت، ٧٠ بار بگوید و در حال سجده حاجت خود را از خداوند بخواهد، ان‌شاء‌الله تعالی حاجتش برآورده می‌گردد.

سپس رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم فرمود: سوگند به کسی که جانم به دست او است، هیچ بنده‌ای، اعم از مرد و زن، این نماز را نمی‌خواند، مگر آنکه خداوند همۀ گناهان او را می‌آمرزد، هرچند به‌اندازۀ خار و خاشاک آب‌های دریا و به‌شمارۀ سنگریزه‌ها و هم‌وزن کوه‌ها و به‌شمارۀ برگ درختان،‌گناه داشته باشد و نیز در روز قیامت از ٧٠٠ تن از افراد خاندان خود که مستحق ورود به آتش جهنم شده‌اند، شفاعت می‌کند و شب اول فرود آمدن در قبرش، خداوند پاداش این نماز را به‌صورت فردی که زیباترین چهره را دارد و با چهرۀ گشاده و زبان گویا برخورد می‌کند، به‌سوی او گسیل می‌دارد و آن شخص به خوانندۀ این نماز می‌گوید: دوست من، بشارت باد تو را، که از همۀ سختی‌ها نجات یافتی. و خوانندۀ نماز به او می‌گوید: تو کیستی که من کسی زیباتر از تو را ندیده و خوشبوتر از بوی تو را استشمام نکرده‌ام.
پاسخ می‌دهد: دوست من، من پاداش آن نمازی هستم که در فلان شب، در فلان جا، در فلان ماه و در فلان سال خواندی. اکنون در این شب به نزد تو آمده‌ام تا حق تو را برآورده و مونس تنهایی تو گردم و وحشت را از وجودت بزدایم و زمانی‌که در شیپور قیامت دمیده می‌شود، در عرصۀ قیامت بر سر تو سایه خواهم افکند و تو هرگز از نیکی مولایت بی‌بهره نخواهی بود.