«٣٠» آب قلیل، آبی است که از زمین نجوشد و از کر کمتر باشد و آب باران (در حال باریدن) هم نباشد.

«٣١» اگر آب قلیل روی چیز نجس بریزد، یا چیز نجس به آن برسد نجس می‌شود، ولی اگر از بالا با فشار بلکه با مطلق حرکت از بالا به پایین، روی چیز نجس بریزد، مقداری که به آن چیز می‌رسد نجس و هرچه بالاتر از آن است پاک می‌باشد؛ و نیز اگر مثل فواره با فشار از پایین به بالا رود در صورتی که نجاست به بالا برسد پایین نجس نمی‌شود، و اگر نجاست به پایین برسد بالا نجس می‌شود.

«٣٢» آب قلیلی که برای بر طرف کردن عین نجاست روی چیز نجس ریخته شود و از آن جدا گردد، نجس است. و بنابر احتیاط واجب باید از آب قلیلی هم که بعد از برطرف شدن عین نجاست، برای آب کشیدن چیز نجس روی آن می‌ریزند و از آن جدا می‌شود اجتناب کنند. ولی آبی که با آن مخرج غائط را می‌شویند با پنج شرط پاک است:

١ ـ بو یا رنگ یا مزه نجاست نگرفته باشد؛

٢ ـ نجاستی از خارج به آن نرسیده باشد؛

٣ ـ نجاست دیگری مثل خون یا بول با غائط بیرون نیامده باشد؛

۴ ـ ذره‌های غائط در آب پیدا نباشد؛

۵ ـ بیشتر از مقدار معمول، نجاست به اطراف مخرج نرسیده باشد.