ج. آن چه به شما داده، هر چه از خرج سال زياد آوريد، على الاحوط خمس دارد؛ مگر مجبور به ذخيره براى امر ضرورى در آينده باشيد.

ج. اگر سود متعلّق خمس بوده، بايد مقدار خمس را با مصالحه به حاکم شرع بپردازد.

ج. اگر هر چه دارد را به آن‌ها مى‌بخشد، خمس ندارد.

ج. بله، خمس دارد.

ج. بله، تعلق مى‌گيرد.

ج. زايد بر خرج سالش خمس دارد.

ج. در اضافه بر خرج سال خمس دارد؛ مگر اين که ناچار از ذخيره تدريجى براى امر ضرورى در آينده باشد که خمس ندارد. (مسأله ١٣٩١ رساله).

ج. اگر به صورت قرض نباشد در زايد بر خرج سال، خمس دارد؛ على الاحوط.

ج. در زايد از خرج سال، خمس دارد؛ على الاحوط.

ج. کسانى که شهريه به آن‌ها به عنوان اجرت عمل داده مى‌شود ـ مانند مدرّسين ـ ، در آن‌ها متّجه است که خمس تعلّق گيرد، در غير آن‌ها که بابت حقوق به آن داده مى‌شود تخميس موافق احتياط است.