ج. بايد بين جاى سجده‌ى مأموم و جاى ايستادن امام به قدر يک انسان که به سجده رفته است فاصله نباشد، بنابراين اگر بين آن دو اين مقدار فاصله بود، بنابر اظهر نماز جماعت اشکال دارد و هم چنين اگر بين انسان و مأمومى که جلوى او ايستاده و به وسيله او به امام متصل است، به همين مقدار فاصله باشد، نمازش اشکال دارد، و اگر مأموم به واسطه کسى که طرف راست يا چپ او اقتدا کرده به امام متصل باشد و از جلو به امام متصل نباشد بايد فاصله او با آن‌ها کمتر از مقدارى که ذکر گرديد باشد. (جهت اطلاع بيشتر به مسأله‌ى ١١۵۵ و ١١۵۶ رساله رجوع شود.)

ج. نماز او صحيح است، اگر با قصد قربت باشد، هر چند معصيت کرده است.

ج. نماز او فرادا مى‌شود.

ج. بيشتر از سر تا نوک انگشتان پاى يک نفر که در سجده است فاصله نباشد.

ج. همان فاصله‌ى بين مردها بايد رعايت شود.

ج. اظهر جواز مساوات با امام، در محل ايستادن است، اگرچه احوط و افضل تقدم اندک امام است، و صدق تأخّر، مربوط به عرف است.

ج. اگر نفرات مذکور بالغ هستند، مى‌توانيد اقتدا کنيد و اگر بالغ نيستند ولى مميّزند، در صورتى مى‌توانيد وارد جماعت شويد که اطمينان به صحّت نماز آن‌ها داشته باشيد.

ج. در اين مسأله بين جماعت و فرادا فرقى نيست و قرار گرفتن صف زن‌ها جلوى مردها، مکروه مى‌باشد.

ج. صحيح است.

ج. اگر با جهل به نجاست نماز مى‌خوانند، نمازشان صحيح است و اتّصال بقيه را به هم نمى‌زنند.