ج. نمى‌توانند تصرّف کنند، مگر در صورت عمل به وصيّت.

ج. اگر آن دو پسر از دو زن در يک وقت، متولد شده باشند، بايد لباس، قرآن، انگشتر و شمشير ميّت را به طور مساوى بين خودشان تقسيم کنند.

ج. حقّى ندارد و ارث نمى‌برد و اگر ادعاى خود را شرعا اثبات نکند، حقّى ندارد.

ج. اوّل سهم دختر را از دوطرف يا وسط‌ها قرعه بزنند، يعنى قسمت‌هاى يک و سه و پنج و هفت و نه و سپس براى پسرها قرعه بزنند.

ج. جايز نيست.

ج. اگر قيّم شرعىِ صغار است، مى‌تواند اموال آن‌ها را در مصالح آن‌ها صرف کند.

ج. اگر براى فرزند خريده و يا بعد از خريدن به او واگذار و هبه شرعى کرده حقّى ندارند؛ اما اگر واگذارى او به نحو اباحه تصرف بوده، وارثين ديگر نيز در آن حق دارند.

ج. اگر زنده بودنش معلوم نيست و وارث هم دارد، مالش را کنار مى‌گذارند و بنابر اظهر تا مدت چهار سال وضعيت او را پيگيرى مى‌کنند، سپس مالش را بين ورثه تقسيم مى‌کنند، ولى اگر بعدا زنده بودن او معلوم شد، تقسيم مال منتفى مى‌شود و احوط صبرکردن است تا حصول علم عادى به موت او يا حصول اطمينان در خصوص شخص مفقود.

ج. قطعاتى که پدر در زمان حيات خود به پسرها و دخترها بخشيده، اگر به تصرّف آن‌ها داده باشد، حقّ آن‌ها است و نسبت به باقى زمين برگشت‌شده‌اى که در زمان حيات قبض نشده بود، ميان پسرها و دخترها بر طبق آن‌چه خداوند فرموده تقسيم مى‌گردد.

ج. اين جايزه هم جزو ماترک او است که به ارث مى‌رسد، زيرا سبب کسب اين فايده، پيش از موت بوده است.