ج. اگر از مواردى باشد که تکثير و کپى آن ممنوع بوده، جايز نيست و هم‌چنين اگر تنها استفاده‌ى حرام از آن مى‌شود نيز جايز نمى‌باشد.

ج. اگر معلوم است که اين کار مورد رضايت صاحب حق اصلى فيلم نيست، جايز نمى‌باشد البته اين در صورتى است که محتواى فيلم مشتمل بر حرام نباشد و در غير اين صورت از اين جهت نيز جايز نيست.

ج. مانند حق طبع و چاپ کتاب است که اگر اضرار به مؤلّف يا ناشر محسوب شود، جايز نيست. بلکه عمل انجام گرفته توسط او محترم است. ولى اگر آن کفّار از کسانى باشند که مالشان محترم نباشد و موجب فتنه نشود، تکثير آن جايز است.

ج. اگر آن برنامه‌ها مشتمل بر حرام نباشد و حق ديگران نيز به آن تعلق نداشته باشد، جايز است.

ج. اگر فيلم مشتمل بر حرام نبوده و حق ديگرى (اعم از فيلمساز، تهيه کننده و...) به آن تعلق نداشته باشد، جايز است.

ج. اگر مفسده‌اى نداشته باشد، جايز است.

ج. اگر مشتمل بر مفسده و حرام است، جايز نيست و از حيث تعلّق حق بايد احراز شود حق ديگرى به آن تعلق ندارد و گرنه اشکال ندارد.

ج. بايد عمل به هيچ وجه حرام نباشد و دلالت بر خلاف واقع ـ که به منزله‌ى دروغ است ـ نداشته باشد و اهانت بر مقام شامخ معصومين ـ عليهم‌السّلام ـ نزد متشرّعه نباشد.

ج. خير، نمى‌تواند.

ج. با فرض مشتمل بودن بر حرام، اشکال دارد.