ج. بايد از حاکم شرع اجازه بگيرد و با او مصالحه کند.

ج. در چيزهايى که از زمين مى‌رويد و با پيمانه يا وزن معامله مى‌شود و از چيزهايى نيست که مثل سبزى‌جات زود فاسد مى‌شود، زکات مستحب است و زکات مال التّجاره هم با شرايطى مستحب است.

ج. در جهت زکات، مانند مشروب شدن به آب نهر است که در سال اوّلى که حفر کانال و اين علاج را کرده‌اند، زکات آن نصف عشر است و در سال‌هاى ديگر عشر است و همين طور است در آبيارى به وسيله قنات.

ج. در هر صورت زکات ندارد.

ج. بلى، زکات دارد. اگر طلا و مسکوک به سکه رايج باشد.

ج. اگر به يک بار زکات دادن از حدّ نصاب ناقص مى‌شود، يک بار واجب است و اگر ناقص نشود، به ازاى هر سالى که ناقص نشود زکات واجب است.

ج. بلى اگر در ملک او دانه گندم سفت نشده ـ که وقت تعلّق زکات است، بايد زکات آن را بدهد ـ و وقت باز پس گرفتن دخالتى ندارد.

ج. شامل آن‌ها نمى‌شود.

ج. قيمت آن را از محصول کم مى‌کنند و هم چنين ساير مخارج را و سپس ملاحظه مى‌کنند به حدّ نصاب هست يا خير.

ج. بله، مى‌تواند بگويد؛ مگر اين که آن چه را گرفته خرج زراعت کرده باشد و بخواهد از باب اخراج مؤنه، عوض قرض را بپردازد.