٢۵۴۵. اگر کسى آشکارا دروغ بگويد و يا بنويسد و يا باعث دروغ ديگران باشد و براى شخص و اشخاص موارد فوق واضح باشد، آيا اقتداى به او جايز است يا خير؟
ج. عادل، دروغ حرام نمى‌گويد، مگر ضرورت لازم‌المراعات باشد که رهايى از حرام يا انجام واجب متوقف بر آن باشد و در هر صورت با امکان، بايد حمل بر صحّت شود که شايد دروغ مصلحت‌آميز بوده است.
