ج. در روايت دارد چنين نگوييد؛ زيرا که هول و هراس مطَّلع، عظيم است.

ج. آن چه لازم است، اجتناب از محرمات است هر چند با کمک ياد مرگ باشد و سرّ افسردگى ناصحيح، دنيازدگى است.

ج. با انگيزه‌ى ايمانى، آرزوى شهادت جايز است.

ج. اشکال ندارد، ولى خواه ناخواه مرگ او را در مى‌يابد و وقتى احساس رفتن کرد، مکروه است لقاى الهى را خوش نداشته باشد.

ج. خير نمى‌تواند از سهم شرعى او از ترکه‌اش جلوگيرى کند و اين منافاتى با جواز وصيت در ثلث و يا تقليل ترکه ندارد.

ج. بله، جايز است.

ج. بله.

ج. اگر انسان فرزند يا فرزندان صغير و نابالغ داشته باشد و نگماردن قيّم و سرپرست به آنان موجب تضييع حقوق فرزندان و يا از رفتن بردن اموال و حقوق ايشان مى‌گردد، واجب است کسى را به عنوان قيّم و سرپرست بر آنان بگمارد و اگر چنين نباشد گماردن قيم، واجب نيست.

ج. جدّ پدرى طفل و بعد از او حاکم شرع مى‌توانند اين کار را بکنند.

ج. خير، همين که امين باشد کافى است.