ج. اگر خيسى به قدرى نباشد که موجب سرايت نجاست شود، موجب نجاست نمى‌شود.

ج. خير، حتى اگر خيس باشد به نحوى که آب از بالا جريان پيدا مى‌کند، آب واحد متصل، ساکن حساب نمى‌شود.

ج. در صورت عدم علم به نجاست، پاک است و در صورت علم به نجاست، اگر به آب جارى ريخته شود در غير مقدارى که متغيّر به نجاست است حکمِ آب جارى را پيدا مى‌کند

ج. اعلام لازم نيست و فقط خود بايد اجتناب نمايد و در صورت معاشرت با آن عدّه، پس از غذا به آنان اطلاع دهد تا آن‌چه نجس شده، پاک کنند. (به مسأله‌ى ١۴۶ رساله رجوع شود.)

ج. بايد آنان را مطلع ساخته و از خوراندن غذاى نجس به آنان اجتناب نمايد. (به مسأله‌ى ١۴۶ رجوع شود.)

ج. به مسأله‌ى ١۴٢ رساله رجوع شود.

ج. اگر آب شلنگ به تمام جاهاى نجس برسد، پاک مى‌شود.

ج. اگر با آن وسايل و لباس‌ها، کارى که در آن طهارت شرط است انجام مى‌دهند، لازم است گفته شود و اگر عالم به نجس شدن آن‌ها شد لازم نيست بگويد؛ مگر در آن‌چه مربوط به او هم هست.

ج. بلى، پاک مى‌شود و خارج کردن غساله لازم نيست.

 ج. در صورتى که فرد مقابل درصدد انجام اعمالى است که طهارت در آن‌ها شرط است، اطلاع او لازم است.