ج. يک مرتبه به صورت مستمر کفايت مى‌کند، به صورتى که بعد از زوال عين نجاست، آب بر آن جريان پيدا کند؛ بنابر کفايت يک مرتبه آب ريختن در تطهير خصوص مخرج بول با آب قليل، که در مسأله‌ى ٧١ رساله توضيح داده شده است

ج. خير، اشکال ندارد.

ج. در موردى که مستند به ابتلاء او است، تذکر بدهد.

ج. نشستن فرد در کنار راه، کنار نهر و چشمه و محل افتادن ميوه و درب خانه‌ها و نيز رو به آفتاب و ماه و رو به باد، بول نمودن و نيز در زمين سخت بول کردن و در سوراخ حيوانات و داخل آب راکد يا جارى و نيز در جايى که موجب لعن انسان بشود و هم‌چنين خوردن و آشاميدن در حال نشستن و مسواک کردن در حال تخلى و شستن خود با دست راست و يا تطهير خود با دست چپى که انگشتر با نقش اسماى خداوند در آن باشد (البته اگر موجب آلودگى نشود مکروه است و در غير اين صورت حرام است) و سخن گفتن ـ به غير ذکر خداوند و خواندن «آيه‌الکرسى» يا حکايت اذان و يا گفتن «يرحمک‌اللّه‌» به کسى که عطسه مى‌کند، اگرچه مورد روايت، تحميد خود عطسه کننده است ـ و سر بالا بول نمودن مرد و هم‌چنين از بلندى بول کردن و تخلى ميان قبر کردن و زياد نشستن در توالت، از جمله چيزهايى است که ترک آن در هنگام تخلّى مطلوب مى‌باشد.

ج. شخص مسلمان بايد وظيفه‌اش را در رعايت سمت قبله، هنگام نشستن، رعايت کند.

ج. مى‌تواند به گمان خود عمل کند، در غير اين صورت وظيفه‌اى ندارد.

ج. خير، واجب نيست، اگرچه احتياط خوب است.

ج. اگر چسبندگى تنها حالت پوست باشد و عرفا جرمى از آن نمانده باشد، پاک شده است.

ج. ميزان صدق عرفى هتک است، که بايد اجتناب شود.

ج. نجس و مبطل وضو نيست، مگر با يقين به بول بودن آن يا خروج بول با آن.