٣٩٠٨. به طور کلى و در تمامى روش‌هاى تشخيصى ودرمانى، اگر پزشک قبل از انجام هر عملى به بيمار خود و يا ولىّ او (اگر بيمار بالغ يا عاقل نباشد) متذکر شود که اين روش‌ها از يک طرف ممکن است بى‌فايده باشند (و وقت و مال او را به هدر دهند) و از طرف ديگر ممکن است عوارض متفاوتى براى او داشته باشند، و بدين ترتيب با ذکر اين مطالب، پزشک، قبل از هرگونه معاينه و دستور روش‌هاى تشخيصى و درمانى و تجويز دارو، کاملاً از خود در قبال خسارات و عوارض احتمالى سلب مسؤوليت کند و بيمار ـ چه از روى ناچارى و چه از روى تمايل يا به ظاهر از روى تمايل ـ ، اين شرط را قبول نمايد، آن‌گاه در صورت اشتباه سهوى پزشک، در برابر هزينه‌هاى بيهوده، بى‌فايده بودن و يا عوارض ناشى از روش‌هاى تشخيصى و درمانى، آيا پزشک مسؤول است؟ (در صورتى که وى حداکثر تلاش خود را نيز بکند).
ج. در صورتى که عملش جايز بوده، مسؤوليّت تکليفى ندارد، و مسؤوليّت وضعيّة (ضمان) هم با استيذان رفع مى‌شود. و اگر دوران بين بى‌فايدگى و ضرر هست، نبايد اين عمل را انجام دهد.
