ج. اگر جايى وطن او بوده و در آن جا شش ماه به قصد وطن بودن مانده است و  ملک هم داشته و اکنون اعراض کرده است، احتياط در جمع بين نماز قصر و تمام است و هم چنين گرفتن روزه و قضاى آن خوب است و همين احتياط در جايى که شش ماه بدون قصد وطن بودن مانده و حکمى داشته است، جارى است و اگر انسان به جايى برسد که وطن او بوده و از آن جا صرف نظر کرده، نبايد نماز را تمام بخواند؛ مگر اين که قبلاً شش ماه با داشت ملک در آن جا مانده باشد که خوب است احتياط جمع خواندن و روزه و قضاى آن که قبلاً ذکر شد  رعايت شود؛ اگرچه وطن ديگر هم براى خود اختيار نکرده باشد.