ج. اگر معرضيّت خطر يا ضرر براى مسلمانى نباشد و اذيّت روح مؤمنى هم نباشد، در امور حلال جايز است.

ج. فى حدّ نفسه جايز است و به اهل خبره و مظانّ آن رجوع شود.

ج. اگر مستلزم خلاف شرعى نباشد جايز است، ولى حرف آن‌ها اگر يقين نباشد، اعتبارى ندارد.