ج. ١) جايى که مال خود را قربة الى اللّه‌ و به قصد ثواب به کسى بخشيده باشد.

٢) در عوض هبه چيزى از طرف گرفته باشد که اصطلاحا آن را هبه معوّضه مى‌گويند.

٣) هبه به يکى از ارحام نسبى باشد.

۴) هبه به حال خود باقى نمانده باشد، مثلاً پارچه بريده يا دوخته شده باشد.

۵) يکى از طرفين فوت کند.

ج. به قول و به فعل، مثل پس گرفتن آن يا با فروختن يا اجاره يا رهن دادن شى‌ء هبه شده به قصد رجوع، محقق مى‌شود.