ج. حيث يَقْصِد المسافةَ الثانية من الاوّل فانّه يقصّر ما لم تکن مَشْغَلاً له و لم تعدّ سيرا مستقلاًّ له حکمه.[1]

[1]. کارگر يا دانشجويى هر روز کمتر از 4 فرسخ را تا محل کارش طى مى‏کند. رفت و برگشت او به 8 فرسخ نمى‏رسد. اگر بخواهد مسافت شرعيه را کامل کند به اين صورت که از ابتدا قصد کند بعد از رفتن به محل کارش به مکان ديگرى برود که از وطنش به اندازه‏ى مسافت دور است و لو اين که مجموعا از وطن تا محل کار و از محل کار تا آن محل ديگر با هم به اندازه‏ى مسافت شرعى باشد، حکمش چيست؟ آيا بايد شکسته بخواند و يا اين که در اين مسافت تلفيقى بين محل کارش و محل ديگر، نمازش را تمام بخواند؟

ج. اگر از اوّل، مقصد مسافت دوم از محل کار به محل ديگر را قصد کند، مشروط بر اين که مسافت دوم، سفر کارى او نباشد و يا سفر مستقلّ از سفر شغلى به حساب نيايد، بايد نمازش را شکسته بخواند.