بدیهی است توصیه‌ها و دستورالعمل‌های بزرگان دین، به اذکار و ادعیه و یا همراه داشتن حرز برای رفع مشکلات و بیماری‌ها، به‌معنای بی‌توجهی به اصول بهداشتی و یا نادیده گرفتن توصیه‌ها و دستورات پزشکی برای درمان این امراض نیست. بلکه دعاکردن به‌نوعی بهره‌گیری از اسباب غیر مادی در کنار اسباب مادی برای درمان بهتر و کامل‌تر بیماران است، و این دو مکمل یکدیگرند. آیت‌الله بهجت نیز به گفته بیت معظم‌له، در ابتلائات و بیماری‌های جسمی، همواره خود را ملزم به رعایت توصیه‌های پزشکان متخصص می‌دانستند. بنابراین توجه به اصول بهداشتی و توصیه‌های پزشکی، همراه با دعا برای رفع بیماری‌ها و مشکلات، ضروری است. ...

سید ابراهیم‌نامی در کربلا بود که همیشه تسبیح در دست داشت و مشغول ذکر بود و می‌گفت: اگر ذکر نگویم، در فکر فرو می‌روم. شخصی در محضر ایشان عرض کرد: جنیان مرا اذیت می‌کنند و زیاد مزاحم من می‌شوند، ایشان فرمود: لابد مُعَوذَتَین را کم می‌خوانی! در محضر بهجت، ج۱، ص ۲۷۵ ...