حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
شکر، موجب ازدیاد نعمتهاست؛ و اگر شکر نکردید، خبری از ازدیاد نیست. لذا اگر دیدیم ازدیاد نیست، شک نکنیم و بدانیم که شکر نیست!
در محضر بهجت، ج۱، ص ۳۵۸
...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
عدهای توکل را برای خودشان روزی میدانند، و اینها در واقع غنیّ هستند. احراز کردهاند که اگر بر خدا توکل کنند، روزیشان به آنها میرسد، و اگر نرسید، کشف میکنند که لازم نبوده است.
جرعه وصال، ص۶٨
...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
هرکس به پایینتر از خودش نگاه کند و بگوید: «الحمدُللّه».
اصلاً خود همین شکرگزاری، سبب غنا میشود... خود این شکر، موضوعیّت و سببیّت برای غنیشدن دارد.
فیضی از ورای سکوت، ص ١٧٠
...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
برخی گمان میکنند اگر دستِباز باشند و انفاق نمایند، دیگر برای آنان مال و ثروتی جمع نمیشود وباقی نمیماند!!
اگر با سـخــاوت، مال جمع نمیشود، پس چطور حضرت ابراهیم علیهالسلام با آن همه بخشـش که بدون میهمان غذا نمیخورد، آن همه اموال و دارایی داشت؟!
در محضر بهجت، ج١، ص٣١...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
پس از نماز صبح این دعا را تکرار کنید و پیش و پس از آن صلوات بفرستید[١] تا انشاءالله فرج حاصل گردد:
اللَّهُمَّ أَغْنِنِي بِحَلَالِكَ عَنْ حَرَامِكَ، وَ بِفَضْلِكَ عَمَّنْ سِوَاكَ.
خدایا! مرا بهوسیلۀ حلالت از حرامت بینیاز کن، و با فضل خودت، از هرچه غیر خودت بینیاز گردا...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
خدا کند یقین برای انسان روزی شود!...
چه قدر خوب است انسان از ناحیۀ امر روزی، راحت باشد؛ زیرا همّ و غمّ روزی، بدتر از زحمت کار است.
کسی که به همّ و غمّ روزی مبتلا است، شب و روز کار می کند، و پیوسته غصّۀ روزی را می خورد!
در محضر بهجت، ج٢، ص١١٣
...
امام باقر علیهالسلام فرمود: خداوند عزوجل میفرماید:
سوگند به عزت و بزرگی و برتری و بلندی جایگاهم که هیچ بندهای خواسته مرا بر خواهش نفسانیاش مقدم نمیدارد، مگر اینکه حرفه و پیشهاش را برایش فراهم میسازم و آسمانها و زمین را ضامن روزیاش قرار میدهم و من برای او برتر از تجارت هر تاجری خواهم بود.
و...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
عدهای توکل را برای خودشان روزی میدانند، و اینها در واقع غنیّ هستند. احراز کردهاند که اگر بر خدا توکل کنند، روزیشان به آنها میرسد، و اگر نرسید، کشف میکنند که لازم نبوده است.
جرعه وصال، ص۶٨
...
امام صادق علیهالسلام فرمود: پدرم میفرمود:
خداوند مقدر کرده است نعمتی را که به بندهاش بخشیده از او پس نگیرد، مگر بنده گناهی را انجام دهد که بهسبب آن نعمت از او سلب شود.
وسائلالشیعه، ج۱۵، ص۳۰۳
...