ج. اشکال ندارد ولى در بعض موارد اسراف بوده و مورد مذمت است.

ج. در مورد خوک نجس و حرام است، ولى در مورد گاو که ذبح شرعى شده باشد، جايز است.

ج. ضرر عرفيّت دارد.

ج. حرام است و بايد از آن جلوگيرى شود.

ج. اگر اهل خبره بررسى کنند که ماهى مزبور داراى فلس است، به گونه‌اى که موجب اطمينان شود، محکوم به حليّت است.

ج. خير، بدون اجازه يا اطمينان به رضايت نمى‌شود مصرف نمود.

ج. اگر عرفا از خبائث باشند، جايز نيست.

ج. فقط مورد سومى که موجب عقيم شدن مى‌گردد، جايز نيست.

ج. احتياط واجب در اجتناب است.

ج. در غير آن‌چه که مورد نصّ روايات است، حلال بودن داير مدار صدق فلس نزد عرفى است که به خصوصيات مطلّع هستند و صادرات آن‌ها چنان‌چه منفعت حلال داشته باشد، مانعى ندارد.